မရခဲ့လဲ နင္ ခရီးတြင္ဖို႕ ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းေလး ငါ ျဖစ္ပါရေစ
နင့္ရဲ႕ နံေဘးနား မွာ တသက္တာ အတြက္ အေဖာ္ျပဳခြင့္ေလး ရခ်င္တယ္
ခြင့္မျပဳလဲ နင္ ခလုတ္မထိ ဆူးမျငိဖို႕ ေျခဖမိုးေတာ္နား ခစားတဲ့ ဖိနပ္ေလး ငါ ျဖစ္ပါရေစ
နင့္ရဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီးအျဖစ္ မ်က္စိ ေအာက္က အေပ်ာက္မခံ ငါ ေစာင့္ေရွာက္ ခ်င္ပါတယ္
အခြင့္မရိွလဲ နင္ ေအးျမဖို႕ အရိပ္ေပးတဲ့ ထီးကေလး ငါ ျဖစ္ပါရေစ
ထီးျဖဴ ဖိနပ္ပါးခဲ့ရင္ေတာင္ လမ္းမမွားေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးပါ့မယ္
သက္ရြယ္ေတြ အိုမင္း
ဇရာအဆင္းေတြ ျဖစ္ပါေစ
နင့္ရဲ႕ ေနဝင္ခ်ိန္ထိ မျဖဳတ္ေသာ လက္တစ္စံုပိုင္ရွင္ ငါ ျဖစ္ပါရေစ
ျမရိပ္ဇင္ (ေဆး-၂)
0 အမွတ္တရအေရအတြက္:
Post a Comment